شما با سوبارو خود را به سمت تانک می‌کشید و بوق می‌زنید و فریاد می‌زنید. با صدای بلند از همان ابتدا، این گروه از زنان در یائسگی پایدار، به همراه چند مرد ملایم و سالم، هر یکشنبه صبح دور هم جمع می شوند تا یکدیگر را بخندانند و در آب سرد غوطه ور شوند.
تجهیزات وجود دارد، البته وجود دارد. همه کفش‌های نئوپرن دارند تا انگشتان پاهای شما از بین نرود و بیشتر مردم نیز دستکش نئوپرن دارند. برخی از افراد کلاه پشمی خود را در آب می گذارند. فراتر از آن، این ترکیبی از لباس‌های خشک فانتزی و روپوش‌های چهارخانه کهنه، حوله‌ها و کرک‌ها، ترمه و پشم گوسفند است، همه تا زمانی که فقط بیکینی‌ها و تاپ‌های تاپ باقی مانده باشند. چیزی که به نظر می رسد دریایی از ران ها و جوانان است. چه حسی دارد عاشق بودن
یخ شکن هم وجود دارد. نه دو حقیقت و یک دروغ، بلکه تبر و بیل و زنگوله روی طناب. اگر مخزن یخ زده است، باید یک سوراخ ایجاد شود. شما تماشا می کنید که دوستانتان اسلحه های نابودی خود را تاب می دهند و قدرت و اراده آنها را ریشه یابی می کنید. به عبارت دیگر، شما حدود یک دوجین دختر دارید.
یک بار یکی از شما در مورد شادی و سلامتی که این فعالیت به ارمغان می آورد، پرسید: «آیا فکر می کنید این اثر دارونما است؟» بدجنس اثر.”
یک عکس باید گرفته شود تا در گروه خصوصی فیس بوک شما پست شود، بنابراین لحظه ای که شیرجه به پایان می رسد، می توانید به یاد بیاورید که چقدر عالی بود. همچنین، اگر خارج از شهر هستید، می توانید صفحه گروه را اسکن کنید تا FOMO مورد نیاز را تجربه کنید.
در ساحل، شما هنوز پر از ترس و عزم هستید. اما شما یاد می گیرید که ذهن خود را از ترس جدا کنید و این چیز کمی نیست. در تمام زندگی شما مغز شما یک مولد ایجاد اضطراب پیشگیرانه و احتمالات فاجعه آمیز بوده است، و اکنون شما در لبه آب ایستاده اید و دوشاخه را می کشید. شما صدای فریاد عقل و انتخاب طبیعی را خاموش می کنید – «آب خیلی سرد است! داری میمیری!»—بنابراین می توانید وارد شوید و به طرز متناقضی خوب باشید.
تو یک دفعه به داخل و خارج می دوید و تمام مدت جیغ می کشید. اما اکنون تصور می‌کنید که آب را مانند تیغه چاقو بریده‌اید، و آب نیز تیغه چاقویی است که شما را به عقب برمی‌دارد و بی‌صدا حل می‌شوید. به قول شما تیغه چاقویی بی سر و صدا هستید آن لاموت، ران مانند فیل سفید. همچنین کمی ریش.
حتی با دستکش، انگشتان استخوانی ظریف همه در برابر سرما آسیب پذیر است، و بنابراین همه دستان خود را بالای آب می گیرید، انگشتان حلقه شده، گویی در حال نماز. و این نوعی غسل تعمید سرد است، اما دعا نکنید، نه واقعاً، هرچند اگر بود در حال دعا کردن، احتمالا فقط برای آن دعا خواهید کرد. شاید آن و صلح جهانی، و همچنین یک سونا در ساحل و یک لیوان شراب مولد با ادویه جات ترشی جات.
یکی می گوید: «امروز شلوغ است!» و شما می خندید. و به راهش فکر میکنی زنده همیشه تو را به فکر واداشت درهم کوبیدنمثل ظروف فلزی که شما را در آب لجن ریز تکه تکه می کند، پس باید به موقع دور هم جمع شوید تا یک دقیقه سکوت، همه در یک دایره انجام دهید، حتی اگر ممکن است در حین آن چشم کسی را بگیرید و به خاطر آن بخندید. .
اگر در تاریکی شیرجه بزنید، دندان های یکدیگر را خواهید دید که زیر نور ماه، پشت لبخندهای عظیم شما برق می زنند.
دیگر بچه ای ندارید که بتوانید به خانه بروید، و بنابراین شما به خانه عجله نکنید. لانه خالی شما در این مخزن یخ زده خالی شده است، و این عجیب ترین نوع آرامش بسیار سردی است که می توانید تصور کنید.
مواد شیمیایی عصبی وارد می شوند و آنها مواد مخدر هستند، به همین دلیل است که این اکنون به نوعی تجربه دارویی تبدیل شده است. اندورفین و دوپامین و شاید به دلیل عشق انبوه، اکسی توسین نیز. همه اینها بسیار زیبا هستند! غرق لذت هستید. اگر کسی بگوید، «بیایید داخل بمانیم تا یخ بزنیم!» احتمالاً پوزخند می زنید و می گویید: «بسیار خوب!» کمی خطر در آن وجود دارد، و می توانید آن را احساس کنید، بنابراین وقت خود را به جای آن وقت بگذارید. هشت دقیقه
آب هرگز آنقدر سرد نخواهد بود که در آن شنا کنید، در هیچ کجا و هرگز دوباره. در ماه مارس در مین نیست. نه در کیپ کد در ماه اکتبر. “این؟ لطفا!” می گویید، هرجا می روی آزار دهنده است.
همگی با هم به آب می روید، مقدس، اما از آب در یک قطره بیرون می آیید. یک سال پیش، زمانی که اکثراً غریبه بودید که توسط یک نابغه مشترک فیس بوک گرد هم آمده بودید، مؤدبانه به اطراف برگشتید تا از لباس های ساحلی خود بیرون بیایید. حالا خواه ناخواه همه چیز را جدا می کنی، مدام حرف می زنی. در نسیم یخی قفسه سینه‌تان تکان می‌خورد، زیرا کسی به شما درباره‌ی فونداسیون مایعی به نام آن می‌گوید لک کردن شما هر دو خم می‌شوید و برهنه می‌خندید، و دنیا را تصور می‌کنید – این دنیایی – که زنان سالخورده باید در آن مالش کنند.
“خداحافظ، خداحافظ، من شما را دوست دارم!” همه شما در حالی که می روید فریاد می زنید.
وقتی در سوباروی خود بازگردید، دوباره گرم می‌شوید، گویی بدن شما موتوری است که برای این کار طراحی شده است، زیرا اینطور است. بدن شما یک کوره است. تو خون گرمی تو خون گرمی! گوگل چربی قهوه ای. این چیزی است که الان دارید و دیگر هرگز سرد نیستید. همچنین، شما هرگز افسرده نیستید و به ندرت بیمار یا تنها هستید.
کسی که در گروه غواصی نیست یک میم برای شما ارسال می کند – این یکی با شخصی که علامت را در دست داردکه تابلویی در دست دارد که روی آن نوشته شده است: «می‌توانید غواصی قطبی کنید و به همه درباره آن چیزی نگویید».
اما چرا شما؟
کاترین نیومن نویسنده این رمان است همه ما چیزهای غیرممکن می خواهیم و یک ساندویچ. شما می توانید او را دنبال کنید زیر پشته. او دارد برای جام جو نوشته شده است در بسیاری از موضوعات، از جمله آشیانه خالی بودن چگونه است و پرورش نوجوانانو گشت او از خانه اینترنت را شکست
