چهار سال پیش، سرامیک دلفت 400 سالگی خود را جشن گرفت. در طول قرن ها، تطبیق پذیری طرح او جذابیت خود را به همه چیز از کاشی گرفته تا ظروف غذاخوری، گلدان و آنچه که به نام لاله معروف شد، که در ابتدا در اواخر قرن هفدهم سفارش داده شد، بخشیده است. توسط ملکه مری دوم که با شاهزاده هلندی ویلیام اورنج ازدواج کرده بود (پس از ازدواج او ویلیام سوم شد که در کنار همسرش بر انگلستان حکومت می کرد). امروزه، جذابیت جاودانه طرح‌های جذاب آبی و سفید دلفت همچنان الهام‌بخش بسیاری از تحسین‌کنندگان، کلکسیونرها و طراحان معاصر، از جمله طراح بلژیکی Gert Voorjans است. خانه ای در آنتورپ که من برای سریال At Home with YouTube فیلمبرداری کردم.. گرت با ترکیبی از عتیقه‌جات، رنگ‌های جسورانه و تأثیرات عجیب و غریب، عشق خود به تاریخ، هنر و طراحی را در سراسر آثارش و در آثار پرشور خود به اشتراک می‌گذارد. مجموعه پارچه برای جیم تامپسون.
یکی از ساخته‌های او، Vermeer (هنرمند مشهور در دلفت متولد شد)، در بالا، برداشتی جذاب و مبتکرانه از کاشی‌های سنتی Delftware هلندی است که ترکیبی تخیلی و پیچیده قدیم و جدید، میراث و آوانگارد را که در سرتاسر گرت ظاهر می‌شود، نشان می‌دهد. کار کردن من فورا مجذوب شدم و خیال پردازی کردم که یک روز آن را در خانه خود بگنجانم.
چند سال بعد، پس از نقل مکان به نانتاکت، می خواستم آشپزخانه خود را که آخرین بار در دهه 1970 لمس شده بود، به روز کنم. من در کلبه‌ای زندگی می‌کنم که هرگز برای زندگی در طول سال در نظر گرفته نشده بود و در برخی مواقع نیاز به بازسازی خواهد داشت، بنابراین برای من مهم بود که هرگونه بهبود مستمری که نمی‌توان دوباره از آن استفاده کرد (یعنی لوازم خانگی، پرده‌ها، مبلمان) بزرگ نباشد. و مطابق با شخصیت و موقعیت خانه.
اولین قدم در سال گذشته بهبود عملکرد با یک یخچال و اجاق گاز جدید بود. در حالی که آنها قطعا زیبایی شناسی را بهبود بخشیدند، اما فضای قدیمی هنوز به چیزی بیشتر نیاز داشت. متوجه شدم که ورمیر گرت بهترین آویز دیواری خواهد بود. مانند هلند، نانتاکت شکوه اولیه خود را به عنوان یک مرکز دریایی مبتنی بر تجارت، با فرهنگی که شامل تصاویری از سفرهای دریایی در دریاهای آزاد جمع آوری شده بود، یافت. من ایده القا کردن فضای خود را با احساس کاشی دلفت و طرح‌های آبی و سفید آن که ارزش نانتاکت دارند را دوست داشتم، اما بدون نصب پیچیده کاشی و سرامیک بر روی دیوارهای لرزانم.
بنابراین من کاری را انجام دادم که هر ویرایشگر طراحی بی معنی انجام می دهد. من تلاش طولانی کردم و به دوستانم در جیم تامپسون نوشتم تا ببینم آیا می توانند Vermeer را به کاغذ دیواری تبدیل کنند. به طرز معجزه آسایی موافقت کردند و دادگاه شروع شد. اکنون، با دانستن اینکه فانتزی به واقعیت تبدیل می شود، فضای محدود بین کابینت من و پیشخوان به نوعی برای صحنه های عجیب و غریب گرت از موجودات اسطوره ای، گیاهان و جانوران به اندازه کافی گویا به نظر نمی رسید.
چشم انداز فضایی که بیشتر با رنگ های آبی دلفت اصیل گرت احاطه شده و پس زمینه خالدار هوشمندانه ایجاد شده که دیوانگی و ناهمواری کاشی های دلفت را تقلید می کند در ذهن من نقش بسته بود. به نوعی می دانستم که این عامل جذابیت را افزایش می دهد و بلافاصله به جیم تامپسون نامه نوشتم تا مبلغ را افزایش دهد.
آشپزخانه به اتاق ناهار خوری باز است و آنچه همیشه یک مبل ناهنجار بود که این دو فضا را از هم جدا می کرد، اکنون آشپزخانه را با زیبایی بصری قاب می کند.
پیدا کردن صنعتگران با استعداد در همه جا به اندازه کافی سخت است، به خصوص در جزیره کوچکی در فاصله 30 مایلی از دریا، بنابراین من بسیار سپاسگزار بودم که Leticia Mead، یک چوب لباسی جوان اما متخصص را پیدا کردم که گهگاه برای نصب به جزیره می آید. نمی دانستم او چقدر خواستار و با استعداد خواهد بود. او که یک رشته ریاضی در کالج بود، ساعت‌ها وقت صرف کرد تا محاسبه کند که چگونه همه کاشی‌ها، گوشه‌ها و دیوارها می‌توانند به خوبی با هم هماهنگ شوند، با انواع صفحات برق و سوئیچ‌های باقی‌مانده که به‌طور بی‌نقصی پنهان شده بودند.
چند روز پس از نصب، در مورد الهام گرفتن با روزنامه نگار طراحی گفتگو کردم ریما سوکی. این باعث شد به منبع الهامم برای این پروژه فکر کنم. چه چیزی به من الهام گرفت و چرا فکر می کردم پوشش دادن زمین های زیادی با این الگو کارساز است؟ و سپس متوجه شدم که تمام نمونه هایی که دیده بودم باعث ایجاد اعتماد به نفس در من شده است. به یاد دارم بازدید از آپارتمان هوارد اسلاتکین در نیویورک جایی که آشپزخانه او با کاشی های دلفت تولید شده توسط او پوشیده شده بود.
نمونه بارز ورود خوان پابلو مولینوکس با کاشی آبی و سفید به خانه قرن هفدهمی خود در پاریس بود. او به نوبه خود از تریانون چینی در ورسای و کاخ کاشیکاری شده در سنت پترزبورگ که توسط شاهزاده روسی الکساندر منشیکوف در سال 1710 ساخته شده بود، الهام گرفته شد و همچنین الهام‌بخش اسلاتکین بود.
Casa da Musica معمار Rem Koolhaas در پورتو، پرتغال، که از دیرباز مورد علاقه در پرونده‌های من است، یک تفسیر مدرن دراماتیک از سرامیک‌های کلاسیک آبی و سفید است.
حتی یادم افتاد که دیدم سال ها پیش در Decorexکابینه Boca do Lobo’s Heritage پوشیده از آزوله‌های نقاشی‌شده با دست به عنوان نشانه‌ای از میراث و فرهنگ پرتغالی آنها.
یک تشکر بزرگ از دوستم لین شرودر که به تحقق این فانتزی کمک کرد، از جیم تامپسون که پتانسیل را دید، از ریاضیات و دست های جادویی لتیسیا مید، و البته از گرت وورجانز درخشان که به طور یکپارچه ملیله ای خلاقانه از سفر می بافد. منسوجات و طراحی جاودانه، همه چیز را به دنیایی کاملاً مدرن و الهام بخش می برد. با کاوش در دنیای طراحی، چه در سفر، چه در موزه‌ها و گالری‌ها، چه در مجلات و کتاب‌ها، هر یک از ما متوجه می‌شویم که شخصاً چه چیزی در ذهن ما طنین‌انداز می‌شود، بنابراین وقتی خانه‌های خود را ایجاد می‌کنیم، در واقع یاد می‌گیریم که بیشتر به خود واقعی‌مان تبدیل شویم. ذات. واضح است که برای من باید کمی دلفت باشد!
